آثار محبت خداوند بر جسم و روح انسان

از جمله اثرات عبودیت خداوند از بین رفتن هموم و غموم در حیات انسان است،اما این به معنی نبود برنامه ریزی برای زندگی آینده و دوراندیشی نیست همانطور که روایات به خصوص حزم و اندیشه آینده تأکیدات به خصوصی را آورده اند و آن را از خصائص مؤمن دانسته اند.در حقیقت هرچه محبت خداوند در قلب انسان به وحدت بیشتری برسد و پالایش بیشتری بیابد،سائر تعلقات جملگی از وجود انسان رخت برخواهد بست و در چنین انسانی با تغییرات و حوادث زندگی،تغییر فکر و رویه ایجاد نمی گردد و سختی و راحتی ها او را دچار تنوعات رفتاری،سرخوردگی و سرمستی و ...نمی کند؛«عَنْ عَمْرِو بْنِ جُمَیْعٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص‏ أَفْضَلُ النَّاسِ مَنْ عَشِقَ الْعِبَادَةَ فَعَانَقَهَا وَ أَحَبَّهَا بِقَلْبِهِ وَ بَاشَرَهَا بِجَسَدِهِ وَ تَفَرَّغَ لَهَا فَهُوَ لَا یُبَالِی عَلَى مَا أَصْبَحَ مِنَ الدُّنْیَا عَلَى عُسْرٍ أَمْ عَلَى یُسْرٍ»(وسائل الشیعه،ج1،ص83).