«عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: إِنَّ الْمُؤْمِنَ لَیَنْوِی الذَّنْبَ فَیُحْرَمُ رِزْقَه»(وسائل الشیعه،ج1،ص58)؛
نیت سوء انسان هرچند در نظام اخلاقی دینی،سبب عقاب بنده نمی گردد،اما نکته ای که معمولا از آن غفلت ورزیده می شود اثرات متعدد روحی این نیت بر وجود انسان است تا جایی که طبق نص روایت فوق،بنده با گناه خود از رزق خداوند محروم می گردد،منظور از رزق در اینجا صرف نعمت مادی نبوده بلکه بنده با آلودگی فکری و نیتی خود،از تمامی ارزاق معنوی و مادی که کمک کننده او در مسیر کمال و رشد الهی بوده محروم خواهد شد.همانطور که روایات دیگر نیز اثرات دیگری همانند کشیده شدن به گناهان دیگر و ...را بیان نموده اند.
