اصالت عمل گرایی

«قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع‏ کُونُوا دُعَاةً لِلنَّاسِ بِغَیْرِ أَلْسِنَتِکُم‏»(وسائل الشیعه،ج1،ص76)؛با عمل خود مردم را به سمت دین بخوانید؛بهره گیری صرف از زبان در ارائه دین خداوند به مردم و در زمینه رشد اخلاق فردی،نتیجه زیادی را عائد صاحب عمل نخواهد نمود.زبان گرایی و دوری از عمل محوری در انسان به مرور زمان قساوت قلب و تقویت روحیه ریاء را ایجاد خواهد نمود.از این روی،در روایات مکررا به عمل محوری توصیه گشته،در این حالت،انگیزه های عمل انسان در خلوت بیشتر شده و سستی و فتور در عمل در اوقات گوناگون سراغ فرد نخواهد آمد.