ساماندهی علاقات در انسان

«عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: جَاءَ جَبْرَئِیلُ ع إِلَى النَّبِیِّ ص- فَقَالَ یَا مُحَمَّدُ عِشْ مَا شِئْتَ فَإِنَّکَ مَیِّتٌ وَ أَحْبِبْ مَنْ شِئْتَ فَإِنَّکَ مُفَارِقُهُ»(وسائل الشیعه،ج1،ص85)؛ای رسول خدا،هرچه می خواهی زندگی کن که در نهایت از دنیا خواهی رفت و هرچه می خواهی دوست داشته باش که در نهایت از آن جدا می گردی؛یکی از رسائل نظام اخلاقی دینی تبیین حقیقت امور در دنیا و کیفیت ارتباط عاطفی انسان با آنهاست.برخلاف برخی تصورها دین هرگز مانع دوست داشتن انسان و وجود علاقه ها نشده بلکه دین به دنبال ساماندهی علاقات انسان است که محبت های او در مسیر بایسته ها و واقعیت های هستی شکل گرفته و اموری که در زندگی نقش ابزاری برای او داشته همانند مال،قدرت و ...نقش اصالتی برای او پیدا نکند.از همین جهت جبرئیل به رسول خداوند این نکته را از طرف خداوند بیان می دارد که هیچ امر مورد علاقه ای برای انسان باقی نمی ماند و دیر یا زود از او جدا می گردد.