«عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ فِی تَفْسِیرِهِ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ جَمِیلٍ قَالَ: قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع إِنَّ اللَّهَ یَدْفَعُ بِمَنْ یُصَلِّی مِنْ شِیعَتِنَا عَمَّنْ لَا یُصَلِّی مِنْ شِیعَتِنَا وَ لَوْ أَجْمَعُوا عَلَى تَرْکِ الصَّلَاةِ لَهَلَکُوا وَ إِنَّ اللَّهَ یَدْفَعُ بِمَنْ یُزَکِّی مِنْ شِیعَتِنَا عَمَّنْ لَا یُزَکِّی مِنْ شِیعَتِنَا وَ لَوْ أَجْمَعُوا عَلَى تَرْکِ الزَّکَاةِ لَهَلَکُوا وَ إِنَّ اللَّهَ لَیَدْفَعُ بِمَنْ یَحُجُّ مِنْ شِیعَتِنَا عَمَّنْ لَا یَحُجُّ مِنْ شِیعَتِنَا وَ لَوْ أَجْمَعُوا عَلَى تَرْکِ الْحَجِّ لَهَلَکُوا وَ هُوَ قَوْلُهُ وَ لَوْ لا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَفَسَدَتِ الْأَرْضُ»(وسایل الشیعه،ج1،ص28)؛
در نظام اخلاقی اسلام،عمل دیگر انسان ها تأثیرات مستقیم و غیر مستقیمی بر رویه و آینده فردی و اجتماعی ایشان و خصوصا در تعامل خداوند در هدایت ایشان خواهد داشت.در جامعه ای به سبب عبودیت برخی،دیگر افراد از عذاب و منع رزق مصون می مانند؛چراکه به سبب عمل ایشان هنوز باب رزق از ملکوت عالم مفتوح است.اما به نص روایت فوق در هرکدام از ارکان دینی اگر جامعه دچار اجماع بر غفلت و ترک از آنان گردد از حیات معنوی خارج خواهد شد و این امر سبب فقدان ارزاق مادی برای آنان خواهد داشت.از همین روی اهمیت عبادات جمعی در اسلام به طور ویژه ای بوده و مناقب غیرقابل قیاسی نسبت به عمل جمعی تا فردی برشمرده شده است.
